Oordelen is de wereld veiliger maken voor jezelf

Als we ons rot voelen, verdrietig, onmachtig en angstig, zoals ik nu, is het heel makkelijk om naar buiten, naar de Ander te kijken en te oordelen over de ander, over wat ons wordt aangedaan. Dat is niet alleen makkelijker, omdat je het buiten je nu eenmaal beter kan zien en het kan aanwijzen, je kan het ook bedenken met je hoofd. Een oordeel over de ander vellen is veiliger voor jezelf, dan in jezelf kijken met de kans om meegesleurd te worden door overweldigende emoties.

In de projectie op de Ander kan je afstand nemen en lijkt het allemaal logischer wat er in je gebeurt. Je kunt er makkelijker woorden voor vinden waarmee je vorm kunt geven aan het ongrijpbare wat je overkomt. Dat geeft een gevoel van grip.

Maar door erover te oordelen, zet je iets vast. Dat geeft zekerheid. En dat is juist jammer voor de ontwikkeling van het proces. Want alles verandert de hele tijd eigenlijk als je in het nu leeft. Emoties komen en gaan. En als je de chaos, de wirwar van gevoel, die onzekerheid, dat veranderende toelaat, dan leer je meer! Maar dat vraagt moed; de durf om de golf van spannende emoties uit te zitten. En om vertrouwen in onszelf.

De pijn, het verdriet, de angst en het gevoel van onmacht zit niet buiten ons, maar IN onszelf. Want ons eigen lichaam is het instrument waarmee we het voelen, waarmee we het ongemak waarnemen.

Dat maakt het zo spannend, dat het IN ons zit. Daarom moet het in eerste instantie uit ons wég… we willen het liefst weg van het ongemak; weg van de boosheid, de pijn, van het verdriet en van de gevoelens van onmacht. Het lijkt makkelijker te verdragen door er naar te kijken en het op de ander te projecteren. Herken je wat ik bedoel?

Maar net als van onze schaduw, kunnen we er niet van weg. Het enige wat we kunnen doen is zo in het Licht te gaan staan dat we samenvallen met onze schaduw, onze pijn, ons verdriet en onmacht omarmend. Als het ware één worden met het Licht en Liefde, met de Goddelijke Bron. Ons realiserend wat een wonder van Bewustzijn wij eigenlijk zijn, dat alle gevoelens en alle wezens uit dezelfde bron voortkomen, en wij hier op aarde er een duaal avontuur van maken opdat we kunnen ervaren, kunnen meemaken, kunnen groeien in Bewustzijn. Opdat we ultimo leren om vanuit volledige vertrouwen in het levensproces, we terug in onze eenheid en in onze grootsheid kunnen stappen. Maar daar zijn we helemaal niet, als we in angst, boosheid en in projectie leven…

En oordelen, het wijzen naar de ander helpt daar niet bij. Het scheidt ons juist af van elkaar en van onszelf, van wie wij in diepste wezen zijn. Oordelen is juist onderscheid maken, zoals dat heel gewoon is in deze duale wereld. Want door het onderscheid, het splitsen in goed en kwaad kunnen we het Leven begrijpen. En daar gaat dit aardse ritje niet alleen over. Het gaat ook over voelen. En creëren we de lessen en ervaringen zelf waar onze ziel voor is gekomen, om dát mee te maken. En die avonturen zijn niet altijd leuk 🙁

Ik oordeel verschrikkelijk veel. In mijn kindertijd groeide ik op met het Christelijke geloof, dat een oordelende God introduceerde. Vervolgens begaf ik mij in allerlei omgevingen, zoals de Toneelacademie Maastricht en ook op de Design Academy is het benoemen, het onderscheiden wat wel en niet goed is, wat wel en niet werkt en of communiceert naar de ander (publiek of gebruiker van het product), de hoofdmoot. Vervolgens heb ik tot twee keer toe een geaccrediteerde HBO opleiding ontworpen, waarvoor het in woord en daad verantwoording afleggen, het verklaren, mijn tweede natuur werd. Ook in mijn blogs hier en in mijn studies van de menselijke natuur, de studies naar gezondheid, het helen, is het denken, het onderscheiden, het redeneren het voorwerk waarop ik een mening en dus vaak ook een oordeel vel.

Maar ik zie nu hoezeer het overal een mening of een oordeel over hebben mij beperkt, hoezeer dat niets meer met liefde te maken heeft. Het denkhoofd zet in op onderscheid, op tweedeling, op het duale wat in deze 3-D maatschappij de boventoon voert. En in liefde, aanvaarding en wijsheid zijn, scheppen wij eenheid. Voel jij dat ook?

Voor nu wil ik verklaren dat ik STOP met oordelen, heb afgelopen maan in steenbok, de tweede op rij deze zomer gebruikt om mij ritueel te wassen en een ceremonie te doen met deze volle maan om de door oordelen gevoede boosheid af te laten vloeien en terug te keren naar Liefde, naar Eenheid.

Ik geloof in de mogelijkheid van instant genezing, van quantumhealing. Dat betekent niet dat ik nooit meer zal oordelen, maar wel dat ik dit besluit in mijn systeem ingebouwd, geankerd heb, dat zodra ik me bewust word dat ik weer in een oordeel schiet, ik in staat ben het opnieuw los te laten. En mijn anker is; VRIJ!

VRIJ! van mijzelf, vrij van de vele oordelen waarmee ik mijzelf vastzet, waarmee ik mijn wereld klein maak. Mijzelf afscheid van de ander. Zonde toch?! En je mag me altijd herinneren hieraan, want ook ik ben geen wonderwoman, alhoewel ik dat wel graag wil zijn :-D.
Wil je van en met mij samen leren hoe je je levenspad zo liefdevol mogelijk kunt bewandelen, reis met me mee*. Op de tafel laat ik je voelen waar de schoen wringt en de zelfheling mag beginnen. Met helende energie die door mij heen stroomt.

En door minder te oordelen en te focussen op Liefde en Licht komt het eenheidsbewustzijn steeds dichterbij. En dat is waar we met de nieuwe wereld, de nieuwe aarde of de nieuwe tijd naar toe bewegen. Naar één zijn. In onszelf en met elkaar. Naar samen voor een nieuwe wereld. Dat schept vertrouwen, dat brengt een andere, meer 5-D vorm van veiligheid in onszelf. Aho.

Deze bewustwording kwam mede tot stand door gesprekken met Sandra Albrecht (@anaschoolofhealing), the pink heartactivatie van @Trinityauroramartina @RaphaelleBexx @drRoyMartina en een energetische stoelsessie @MoniqueTimmers @KimberlyStoop