Hieronder het artikel dat verscheen in de Culemborgse Courant op 21 oktober 2025. In co-creatie met Sandra de Leeuw en Marianne de Wit Koenen.
“Het is een soort Pipi Langkous-
droom.” Manette Zeelenberg maakt
zich op om te verhuizen van Culem-
borg naar het Griekse eiland Lesbos.
Ze verruilt haar comfortabele woning
voor een klein onderkomen onder de
Griekse zon. Haar paard, dat nu op de
Paardenheerlijkheid in Beesd staat,
kan er in haar nabijheid leven. “Zo
samenleven is een diepe wens.”
‘Daar ben je die druppel in
de oceaan en tegelijkertijd
ben je die hele oceaan’
Ook haar honden gaan mee. Emigreren
met je dieren is heel ding. Je hele heb-
ben en houden oppakken om te gaan
leven op een eiland in Griekenland.
Maar voor Manette Zeelenberg lijkt het
een logische stap in haar leven. Volgens
haar breekt er een Nieuwe Tijd aan.
“Het is hier volbracht in Culemborg. Op
Lesbos voel ik mij heel erg welkom. En
daar kan ik mijn droom uitvoeren:
samenleven met mijn paard. Dat hij
echt op tien meter slaapt van waar ik in
mijn bedje lig. Nu staat Aniversario nog
in Beesd. Maar op Lesbos leven we
samen. Zo dichtbij je, dat onze hartfre-
quenties gaan resoneren. Gaaf toch?”
Levende kunstwerken
Zeelenberg heeft een perceel gekocht
van 4.000 vierkante meter, met daarop
een klein huisje van vijf bij vier meter.
“Mijn paard kan zo naar mij toe lopen,
als ie daar zin in heeft.” De natuur is
volop om haar heen op haar nieuwe
stek. Niet verwonderlijk: Zeelenberg
heeft zich beziggehouden met levende
kunstwerken, gemaakt van wilgentak-
ken. o.a. in Utrecht, de Bilt en in Culem-
borg: langs het Wezelpad verrees
tijdens Lekart 2008 een trouwkapel,
gemaakt van wilgen. Het werd veelvul-
dig gebruikt in foto’s van bruidsparen.
De afgelopen jaren raakte het echter in
verval en binnenkort wordt het verwij-
derd. “Het waren poëtische, architecto-
nische ruimtes. Meestal voor op
verkeerspleinen en rotondes. Daar
plaatsten we bouwwerken van gevloch-
ten wilgentakken op. Soms zonder hulp
van steigers of ladders, gewoon door te
klimmen in de gevlochten constructie.”
Ze laat een foto zien van de bouw van
één van de kunstwerken, met mensen
balancerend op gevlochten takken.
“Eigenlijk was het ook vlechten met
mensen. Dat ga ik ook doen op Lesbos.”
Vlechten met mensen
De beeldend kunstenaar is al een paar
keer op en neer gereisd naar Grieken-
land om praktische zaken te regelen.
“In februari was ik er, ik had een huisje
gezien op internet. Ik had een afspraak
met een makelaar, maar was er een dag
eerder. Toen ik er alvast ging kijken,
dacht ik alleen maar: nee! Ik reed ook
nog nog van de weg af met mijn huur-
auto, haha. Gelukkig reed er een jeep
langs, met camouflagekleuren en alle-
maal militairen erin. Zij hebben mij
geholpen om de auto weer op de weg te
krijgen. Dat was ook weer vlechten met
mensen, daar hou ik van.”
Deken van liefde
Het perceel wat ze nu gekocht heeft,
daar voelt alles goed bij. “Je hebt een
dal dat omzoomd wordt door heuvels
en bergruggen. Je bent begrensd door
de bergen. Maar je voelt het hele
omspansel om je heen. Echt een deken
van liefde. Ik heb ook in Mali gewoond.
Daar in de woestijn waande je je heel
dichtbij God. Dat gevoel heb ik op Les-
bos ook, dichtbij het Licht als de
ultieme bron die altijd beschikbaar is
voor je. Naar Rumi: je bent die druppel
in de oceaan en tegelijkertijd ben je die
hele oceaan ook. Echt een eenheidser-
varing. Ik voel me daar juist alles, zeker
niet eenzaam of nietig. Ik voel me daar
totaal opgenomen in de circle of life.”
Kosmische schaterlach
Er zijn volop plannen bij de beeldend
kunstenaar. “Ik wil een ‘artist in reso-
nance suite’ maken, waar wetenschap-
pers en kunstenaars een week over de
vloer komen en nadenken over de vraag:
‘Wat kom ik hier doen op aarde en wat
is mijn legacy voor de wereld?’ Om daar
achter te komen moet je naar de waar-
heid in je hart. Groeien in bewustzijn,
daar gaat het leven over.” Is dat dan ook
de legacy die Zeelenberg wil achterlaten
in Culemborg, na haar vertrek naar
Griekenland? “Mijn missie is schoon-
heid en plezier brengen in de wereld. En
Bewustzijn. De meeste mensen zijn ver-
slaafd aan hun eigen waardeloosheid.
Door schaarste en angst te laten preva-
leren in ons menselijk gevoel, leven we
vanuit tekorten. Terwijl overvloed een
natuurlijk gegeven is. Het gevoel dat we
te klein zijn en machteloos. We moeten
afscheid nemen van angsthazerij en in
de kramp schieten. Want door angst
vast te houden, manifesteren we zó ons
eigen verhaal. Als je je hier bewust van
bent, kun je ook kiezen om iets nieuws
te creëren. Het leven is een groot spel.
Jij bent de creator van je eigen leven. Als
je dat eenmaal door hebt, ontstaat de
kosmische schaterlach.”