De Waarheid van Mijn Hart

In mij zit een heel groot verlangen naar zelfexpressie. Altijd al. En het komt telkens boven in andere levensfases. Een intens verlangen naar het geven van alle ruimte aan mijn creatieve ziel, met woorden, geluiden en met bewegingen. Als kind was ik speels en onder invloed van twee oorloggetraumatiseerde ouders werd ik ‘druk’ genoemd. Maar bij oma werd het tapijt opgerold, de platenspeler gestart en mocht ik op kousenvoeten op het parket mijn dansjes oefenen. En in de natuur kon ik vrijelijk mijn hart uitstorten en voluit ademen door te rennen, zingen en te klimmen en soms uit te huilen en troost te vinden bij de paarden. En hun taal te leren. Zo creëerde ik mijn eigen koninkrijk, waarin mijn toen al wijze en sensitieve ziel veilig kon ontwikkelen.

 

Als tiener werd ik weer geroepen door de vreugde die zelfexpressie mij bracht. Ik waagde mij in het hol van de leeuw; deed selectiecursussen van de verschillende toneelacademies in de jaren 80.  Een spannende wereld vol met oordelen en jaloezie. Vele afwijzingen en een propedeutisch studiejaar aan de Maastrichtse Toneelacademie hebben mij het zwijgen opgelegd. Ik durfde mijzelf niet meer te laten zien of horen, niet op de foto en in zingen al helemaal niet.

 

Ik ben uiteindelijk industriële vormgeving gaan studeren en als ontwerper en kunstenaar voelde ik  mij veiliger, omdat het echte ‘creëren in het moment’, op mijn studentenkamer en in mijn hoofd kon plaatsvinden. Het pure improviseren, het volgen van de creatieve impuls, wat het meest spannendste en aller bevredigendste gedeelte van creatie voor mij is, moest ik eerst weer in alle veiligheid terugvinden.  Het nooit meer afgewezen willen worden in dit tere proces leidde tot grenzeloos ambitieus Cum Laude afstuderen in een qua zelfexpressie minder direct vak voor mij. En ik werd beeldend vormgever en ontwerper.

 

Het krijgen van kinderen deed opnieuw een appel op mijn verlangen naar zelfexpressie. Dit keer kon ik ook vanuit mijn eigen kindstuk naar speelsheid en creatie kijken. En pijnlijke stukken in mijzelf helen. Het alleenstaand moederschap van twee zonen zorgde dat ik met alle creativiteit die er in mij was allerlei moeilijkheden zo speels mogelijk oploste. Ik nam hen mee op wandelvakantie waarbij de ezel ons gezin completeerde en sommige lasten van mij overnam. En ik verzon spelletjes en liedjes om hen te inspireren tot het eten van groenten. Ik nam ook een peuter karaoke-cdtje op. Met hier een klein stukje waarin ik het liedje voorzing.

[Boerinnetje van buiten]

De laatste jaren heb ik aandrang gevoeld om mijzelf te uiten in stem omdat ik voel dat dat het allerdichtst bij mijn Essentie komt. En mijn ziel staat in contact met het Universum, met God en met de Waarheid van mijn Hart. Ik heb hymnes en mantra’s gezongen, het lied van de Ziel van Jan Kortie gedaan en ook weer zangles genomen om mijn troubadour te laten herleven. Ik hou van het verhalende en ik hou van het plezier dat ik daarmee kan brengen. Als ik mij veilig weet kan ik heel aanstekelijk het leven door mij heen laten zien en horen. In doorleefde klanken, inmiddels. Luister eens naar deze versie van Laat me, van Ramses Shaffy.

 

Waar ik naar zoek in deze levensfase is een manier, een heel eigen, zelfexpressieve vorm om mijn kennis van het leven, het doorleven van de pijn uit de oorlog van mijn kindzijn, de scheidingen, de verslaving en ook de diepe vreugde van vrijheid, autonomie en de Liefde maar vooral Waarheid, te uiten met stem, adem en mijn lichaam. Ik wil kunnen staan met mijn waarheid onder mijn arm en authentiek verklaren in verhaal, tekst, klank wat er in mij leeft en daarmee aanstekelijk anderen inspireren en verleiden om mee op zoek te gaan naar hun eigen Waarheid.

Om samen op zoek te gaan naar de Waarheid van jouw Hart, naar datgene wat jouw uniek maakt, naar datgene wat geleefd en bevrijd wilt worden. Naar datgene wat ons verhard, naar dat wat vaak jarenlang met zwijgen omhuld is gebleven. Dat omvloerste in klanken naar het Licht brengen. Om met de Waarheid van jouw hart in stem en geluid, het portret van jouw ziel te schilderen. In al z’n ongepolijstheid, rauwheid, maar wel zo verschrikkelijk echt. Zo de Essentie van wie jij werkelijk bent. Dat is zo’n mooi proces, daar wil en kan ik aan bijdragen dit leven. En daarin wil ik mijn eigen vorm voor jou vinden.