Tussen de twee groepjes is er een grote ruimte. Ze vormen hierdoor niet één groep. Mijn gevoel om in het midden te gaan staan, benoemt Ruud. De verbinding willen vormen, de brug, beiden partijen niet te kort willen doen.
Twee half slapende paardenkoppen Twee stoffige konten, een enkele zwier een Zee van Roerloosheid waarin ik mezelf ontmoet in oude herinneringen. De foto in zwart-wit als rode draad van mijn leven het Samen willen brengen, verbinden en het Heel en Waar willen maken in mijn ziel gekrast als Levenslot. Oh God wat heb ik dit kinderhart lief!