Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld

Wat ik om mij heen zie gebeuren is een heleboel mensen die in deze wereld vastlopen door meedogenloze strakke regels en de absurd hoge eisen die aan hen gesteld worden. Ik zie ze met bosjes opgeven, overspannen en burnout raken, financieel vastlopen, zichzelf in allerlei bochten wringen om op de een of andere manier boven te komen drijven als individu in deze op geld en macht (controle) beluste maatschappij. En dat grijpt mij aan. “Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld” verder lezen

Alleen Jezus kan de leegte vullen in jou, las ik op Facebook

The Light

Kan alleen Jezus de leegte in jou vullen? Dat was de vraag die iemand op FB vanmorgen, opriep . Ik dacht een mooie vraag, daar ga ik eens voor zitten.

Ik herken het onvervulde gevoel van leegte in mijzelf. Jij misschien ook wel? En ik geloof dat de ervaring van, dat het soms leeg in mij is, zeker naar vervulling zoekt. Dit gevoel geeft me de prikkel om te gaan zoeken naar wat en hoe er vervuld wil worden in mijn leven. En in de leegte is immers alles mogelijk. “Alleen Jezus kan de leegte vullen in jou, las ik op Facebook” verder lezen

Foei!

“Foei!” hoorde ik opklinken van achter de struik van het pad in het park waar mijn hond Teos naartoe gelopen was. Hij had een barse grom laten horen toen hij niet mocht ruiken aan de, zo bleek later kastanje kleurige antie-allergene poedel. Het soort hond dat gefokt is omwille van mensen die eigenlijk niet tegen honden kunnen… volgens hun eigen immuunsysteem. “Foei!” verder lezen

Paarden oordelen niet

Aniversario

Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen

Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen

Ik ben perse niet een heel aards en praktisch persoon, vind ik dan zelf, want van de Muzen spreekt Urania mij het meest aan, de muze van de Zieners. En Polyhumnia,  resoneert ook, de Muze van de rituelen-makers. Het vertalen van wat ik leer (zie) in een vorm, vind ik leuk. Daar komt het aardse er dan toch bij… Ik ben vormgever geworden en ik noem mijzelf immers: muzisch en aards tegelijk. “Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen” verder lezen

Pijnlijke confrontatie

Alexander Milov ('Love', Burning Man 2015, Nevada, USA

Laat het duidelijk zijn, ik schrijf voornamelijk om mijn eigen ontwikkeling en processen in kaart te brengen. Ik zoek de woorden die dicht bij mijn eigen gevoel passen. Al schrijvend leer ik en genees ik. Dit keer over de pijnlijke confrontatie, zoals altijd met mijzelf. Dus als de titel van dit stukje je aantrekt; lees dit en onderzoek daar waar het schuurt in jou! Dit is de beste tip die ik je kan geven. “Pijnlijke confrontatie” verder lezen