Ik ben perse niet een heel aards en praktisch persoon, vind ik dan zelf, want van de Muzen spreekt Urania mij het meest aan, de muze van de Zieners. En Polyhumnia, resoneert ook, de Muze van de rituelen-makers. Het vertalen van wat ik leer (zie) in een vorm, vind ik leuk. Daar komt het aardse er dan toch bij… Ik ben vormgever geworden en ik noem mijzelf immers: muzisch en aards tegelijk. “Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen” verder lezen
Opnieuw geboren
Toen ik op mijn 52e in therapie ging, begreep ik van de therapeut dat ik èn hooggevoelig èn hoogbegaafd was. Dat shifte mijn zelfbeeld compleet. En daalde het besef eindelijk in dat ik niet ‘slecht’ en ook zeker niet ‘gek’ was. “Opnieuw geboren” verder lezen
Niet slecht maar hooggevoelig. Niet gek maar hoogbegaafd.
Afgelopen kerstperiode heb ik de tijd en de ruimte gemaakt om met mezelf de diepte in te gaan. Voordat ik namelijk een boek zou gaan schrijven wilde ik onder begeleiding van een regressietherapeute een onderzoek doen naar ‘het gat in mezelf’. Een plek van waaruit ik me soms zo diep en diep eenzaam en leeg kon voelen. Ik omschrijf ‘het gat’ ook wel eens als de angst dat als ik in de spiegel zou kijken, ik helemaal niemand zou zien. “Niet slecht maar hooggevoelig. Niet gek maar hoogbegaafd.” verder lezen