Wounded Healer


Je hoeft helemaal niet zweverig te zijn om te geloven in de kracht van de Wounded Healer. Want een Wounded Healer betekent eigenlijk zoveel als Ervaringsdeskundige, van ‘Leren van je Fouten’. Van zoveel leren van je pijnlijke ervaringen dat je er helemaal blij van wordt. En er  graag en met passie over deelt, om een ander te kunnen Voorleven, om een ander deels te behoeden om dezelfde pijnlijk ervaringen op te doen en zeker ook om  je eigen lessen te herbeleven en daarmee bekrachtigen. Dat doen (sjamanistische) Leraren, die je op een poëtische manier de Wounded Healers noemt.

Maar om een wounded healer te worden, moet je eerst wounded, gewond, geraakt zijn. Dat is vrij eenvoudig, want wie is er niet ooit gewond geraakt? Wie heeft er in zijn jeugd geen gevoelens van pijn en verdriet opgelopen?

Om jezelf te leren kennen, te helen en misschien zelf wel leraar te worden, loop je het pad terug met als leidraad de Pijn, het Verdriet en de Angst. Daar waar je Boos of geirriteerd wordt. Begin in het NU. Wie of wat irriteert je, maakt je boos of wat maakt je bang?

Ga de weg terug naar waar je geraakt wordt. Daar waar jij ‘straf’ en/of weerstand hebt ervaren. Dat doe je door te voelen en te registreren dat je dat voelt.

Daar waar jij begrensd bent door een ander. Dat is (helaas) waar jij jouw grenzen bent gaan opstellen in het heden. Eerst begrensde de opvoeder, nu doe je dat bij jezelf.

Daar waar jij dit hebt toegestaan dat dit gebeurde, daar zit de meeste Pijn* en Boosheid. Daar gaat het in tegen de Waarheid van Jouw Hart. Daar ben je boos op, in eerste instantie de Ander**, want hij of zij deed je toen pijn. In latere instantie boosheid naar Jezelf, want eenmaal opgegroeid hebben we de neiging om onszelf te bestraffen, te pijnigen in juist datgene wat onze ouders deden toen wij kind waren. We introjecteren onze opvoeding en straffen onszelf later als we volwassen zijn op precies dezelfde wijze als wij werden behandeld in onze kindertijd.

En dat voelt heel stupide; dat wij vervolgens onszelf opleggen dat wat we zo verfoeilijkten aan onze opvoeding. Dat dwangmatige en onbewuste herhalen van die pijnlijke les. Daarom is het misbruik en het verwaarlozen van kinderen ook zo schadelijk. En wij willen graag volwassen zijn en onze eigen keuzes maken. We willen toch graag leven naar de Waarheid van ons eigen Hart?!

En de enige weg om hieruit te komen is het Bewustzijn Ontwikkelen over jezelf. Jezelf Gewaar te worden van je eigen gevoelens, gedrag en waar dat vandaan komt. Met Liefdevolle Compassie.

Met Bewustzijn onderscheiden wij onszelf van de dieren. Alhoewel paarden ook een soort intuïtief bewustzijn hebben; als vlucht- en kuddedier hebben zij zich in de loop der evolutie perfect aangepast aan de omstandigheden. Ze zijn alleen zichzelf daar niet bewust van. Dat denken wij Mensen.

Mijn paard Aniversario is ook een Wounded Healer. Hij heeft een gepeperde Spaanse opvoeding achter de rug, net als opgevoed worden in een kudde, waarin het ‘recht van de sterkste’ zorgt voor overleven. Mijn paard heeft geen bewustzijn zoals wij mensen die kennen. Nee, hij draagt de Wijsheid van de hele Kudde in zich. In zijn oeroude genen en onderbewuste draagt Aniversario de diepe wijsheid van millennia ervaring als paard in een sociaal en biologisch systeem in zich. En werkt zijn aanwezigheid als een spiegel voor ons menselijk gedrag, Waarin wij met ons Bewustzijn kunnen ervaren en ook benoemen wat wij voelen.

Door goed te kijken en te voelen wat het paard je laat zien, waarop het paard reageert met jou erop of naast zich laat het paard jou kennis maken met jouw eigen gevoelens van pijn, jouw boze gedrag of spanningen voortkomend uit angst. Zodra je die ervaart is het belangrijk er niet meteen over te oordelen, maar bij dat gevoel, die ervaring te blijven en als het ware vanuit de Pijn, Boosheid of Angst te kijken naar dat kindje in jezelf. Je Gewaar te worden van eerdere ervaringen van die gevoelens.

En dan dat kleine boze, bange of verdrietige wezentje in jezelf, op schoot te trekken en te troosten. Niet met woorden, want een kind is nog geen rationeel wezen, maar met er simpelweg te ZIJN en erbij te BLIJVEN. Met compassievolle Liefde en Geduld. Zodat het kind in jou kan ervaren, nu met volwassen bewustzijn, waar die Levensles over ging.

Wat er achter die klap zat die het kreeg. Wat er te leren valt door het Zelf van die speciale pijnlijke of verdrietige ervaring. Waardoor het altijd zo boos wordt als het een ander hetzelfde ziet doen en het geen klap krijgt, dit keer. Dat het dan maar zelf die klap wilt uitdelen. En dat je jezelf betrapt op dat je precies zo reageert als je ouders op jou…En zo gaat het in het onderbewuste als maar door… slachtoffer wordt dader en creëert slachtoffers die daders worden. Het gaat door totdat het Bewust is geworden. Dat het gebeurde in het Licht is gezet.

En dat bewustmakingsproces is de Wounded Healer in jou.

*Over de Pijn heb ik op dit blog een eerder artikel geschreven, De Zin van Pijn. Door mijn ervaring van Pijn in mijn leven ben ik Pijn ook als ‘meester’ gaan zien. De pijnmomenten van mijn leven zijn de piketpaaltjes geweest waardoor ik kan ontdekken wie ik werkelijk in Essentie ben (geworden). En ben ik opgehouden de Ander de schuld te geven. Want de **Ander Bestaat Niet. Dit zijn mijn levenslessen waardoor ik mijzelf ook onder de Wounded Healers schaar.

© Manette Zeelenberg’s INSPIRATIEKABINET, alle rechten voorbehouden. WIL JE deze tekst GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar dit artikel op mijn website opneemt.

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe artikelen op INSPIRATIEKABINET?!

* Laat hieronder je mailadres achter, je kan altijd uitschrijven.

2 antwoorden op “Wounded Healer”

  1. Ik heb al een aantal reisjes zoals je beschrijft ook terug gemaakt en het heeft me inderdaad geholpen mezelf in die stukken te begrijpen. Maar ik ervaar ook weleens tijdens dat terug-voelen dat ik sommige dingen nog steeds niet helemaal kan doorzien, ook al ervaar ik opnieuw de pijn en mag dat gevoel er zijn. Misschien ben ik nog niet zo ver dat alles me gewaar mag worden. En toch is zo’n moment ook niet ‘verloren’ want door de diepe pijn opnieuw te ervaren en het er te laten zijn, zonder de boodschap te begrijpen/horen, wil ook al heel veel ruimte geven aan mijn ‘zijn’ als volwassene.

    Je noemt het in het begin: ‘Leren van je fouten’.
    Ik zie de pijn die ik ervaarde in mijn leven (niet alleen pijn uit mijn jeugd maar ook als volwassene) niet als fouten die ik heb gemaakt. Misschien zou ik het eerder omschrijven als ‘leren van pijnlijke ervaringen’… 🙂

    1. Mooi gezien Isabella. En ja lastig is om “erbij te blijven”, alles gilt in je “ik wil er van weg” of “dit moet weg”. Maar niets moet weg. Deze zin is leidend voor mij, deze tijd.
      En het leren van je fouten bedoel ik inderdaad overdrachtelijk. En heb je tip overgenomen om dat duidelijker te maken! X

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.