Deze woorden raken iets in mij. Het slaat aan op het bevroren stuk in mij; het kleine meisje in mij dat bang is om alleen te op weg te gaan. Om achter te blijven, om nergens bij te horen. En vanmorgen bij het wakker worden dacht ik: ‘Ik had er nooit aan moeten beginnen’, deze kater moet ook weg. Maar er moet helmaal niets weg zou mijn leermeester Angelo Vasalos zeggen. Sterker nog, het verlaat je pas als je er zelf helemaal mee kunt zijn. Met dat klote gevoel in jezelf. Met wat er dan ook weg moet aan gevoelens van ongemak. We moeten leren zijn met dit Ongemak, zoals Adriaan van Dis laatst deelde in een filmpje op Insta. “Neem me mee” verder lezen
*Certified Crazy
Ik heb hem aan de lijn, aan de LIJN, schreeuwt een mevrouw naar mij terwijl mijn twee honden los, vrolijk kwispelend op haar en haar hond aflopen. We lopen nét de uiterwaarden in, op een ruim en leeg weiland een heerlijk vergezicht aan de Lek tegemoet.
Ik kijk op en zie dat de drie honden elkaar even besnuffeld hebben en hun weg vervolgen naar het water. Niks aan het handje.
De Paradox van de Waardigheid
Ik ben geboren in een gezin als oudste dochter van twee fors getraumatiseerde ouders, voornamelijk door de tweede wereldoorlog in zowel Nederland als in voormalig Nederlands Indie. “De Paradox van de Waardigheid” verder lezen