Ik ben perse niet een heel aards en praktisch persoon, vind ik dan zelf, want van de Muzen spreekt Urania mij het meest aan, de muze van de Zieners. En Polyhumnia, resoneert ook, de Muze van de rituelen-makers. Het vertalen van wat ik leer (zie) in een vorm, vind ik leuk. Daar komt het aardse er dan toch bij… Ik ben vormgever geworden en ik noem mijzelf immers: muzisch en aards tegelijk. “Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen” verder lezen
Over Sensitiviteit als Begaafdheid
Gisteren was het mijn ‘trouwdag’. Zo noem ik graag de dag dat mijn Lief en ik verkering kregen, inmiddels alweer drie jaar geleden. Ik hoop dat het door het zo te noemen iets romantischer en ook waardevoller klinkt. Mijn gevoeligheid voor taal en zorgvuldig taalgebruik draagt in ieder geval bij aan waar ik het hier in dit stukje over wil hebben: spirituele gevoeligheid van het lichaam. “Over Sensitiviteit als Begaafdheid” verder lezen
Over Kwetsbaarheid in Verbinding
Over Kwetsbaarheid in Verbinding
Met de zin
‘Het leven is zo kwetsbaar’ besloot de zus van mijn vader
ons indringende gesprek over het geweld in ons gezin “Over Kwetsbaarheid in Verbinding” verder lezen
Niet slecht maar hooggevoelig. Niet gek maar hoogbegaafd.
Afgelopen kerstperiode heb ik de tijd en de ruimte gemaakt om met mezelf de diepte in te gaan. Voordat ik namelijk een boek zou gaan schrijven wilde ik onder begeleiding van een regressietherapeute een onderzoek doen naar ‘het gat in mezelf’. Een plek van waaruit ik me soms zo diep en diep eenzaam en leeg kon voelen. Ik omschrijf ‘het gat’ ook wel eens als de angst dat als ik in de spiegel zou kijken, ik helemaal niemand zou zien. “Niet slecht maar hooggevoelig. Niet gek maar hoogbegaafd.” verder lezen