Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld

Wat ik om mij heen zie gebeuren is een heleboel mensen die in deze wereld vastlopen door meedogenloze strakke regels en de absurd hoge eisen die aan hen gesteld worden. Ik zie ze met bosjes opgeven, overspannen en burnout raken, financieel vastlopen, zichzelf in allerlei bochten wringen om op de een of andere manier boven te komen drijven als individu in deze op geld en macht (controle) beluste maatschappij. En dat grijpt mij aan. “Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld” verder lezen

Alleen Jezus kan de leegte vullen in jou, las ik op Facebook

The Light

Kan alleen Jezus de leegte in jou vullen? Dat was de vraag die iemand op FB vanmorgen, opriep . Ik dacht een mooie vraag, daar ga ik eens voor zitten.

Ik herken het onvervulde gevoel van leegte in mijzelf. Jij misschien ook wel? En ik geloof dat de ervaring van, dat het soms leeg in mij is, zeker naar vervulling zoekt. Dit gevoel geeft me de prikkel om te gaan zoeken naar wat en hoe er vervuld wil worden in mijn leven. En in de leegte is immers alles mogelijk. “Alleen Jezus kan de leegte vullen in jou, las ik op Facebook” verder lezen

Foei!

“Foei!” hoorde ik opklinken van achter de struik van het pad in het park waar mijn hond Teos naartoe gelopen was. Hij had een barse grom laten horen toen hij niet mocht ruiken aan de, zo bleek later kastanje kleurige antie-allergene poedel. Het soort hond dat gefokt is omwille van mensen die eigenlijk niet tegen honden kunnen… volgens hun eigen immuunsysteem. “Foei!” verder lezen

Certified Crazy

Liefs uit Culemborg

Ik heb hem aan de lijn, aan de LIJN, schreeuwt een mevrouw naar mij terwijl mijn twee honden los, vrolijk kwispelend op haar en haar hond aflopen. We lopen nét de uiterwaarden in, op een ruim en leeg weiland een heerlijk vergezicht aan de Lek tegemoet.

Ik kijk op en zie dat de drie honden elkaar even besnuffeld hebben en hun weg vervolgen naar het water. Niks aan het handje.

“Certified Crazy” verder lezen

Paarden oordelen niet

Aniversario

Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen