Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen
Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen
Ik ben perse niet een heel aards en praktisch persoon, vind ik dan zelf, want van de Muzen spreekt Urania mij het meest aan, de muze van de Zieners. En Polyhumnia, resoneert ook, de Muze van de rituelen-makers. Het vertalen van wat ik leer (zie) in een vorm, vind ik leuk. Daar komt het aardse er dan toch bij… Ik ben vormgever geworden en ik noem mijzelf immers: muzisch en aards tegelijk. “Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen” verder lezen
Pijnlijke confrontatie
Laat het duidelijk zijn, ik schrijf voornamelijk om mijn eigen ontwikkeling en processen in kaart te brengen. Ik zoek de woorden die dicht bij mijn eigen gevoel passen. Al schrijvend leer ik en genees ik. Dit keer over de pijnlijke confrontatie, zoals altijd met mijzelf. Dus als de titel van dit stukje je aantrekt; lees dit en onderzoek daar waar het schuurt in jou! Dit is de beste tip die ik je kan geven. “Pijnlijke confrontatie” verder lezen
Synchroniciteit
Sync of in synchroniciteit zijn is voor mij de ervaring dat je samenvalt met de handeling die je doet, dat je daarmee synchroon bent en dat er vervolgens iets belonends ervaren wordt.
Ik noem het ook wel eens 1 + 1 is 3. “Synchroniciteit” verder lezen