Als baby en jong kind hebben we allemaal nagenoeg geen moeite met onszelf te zijn. Ik herinner mij dat mijn jongste zoon als baby totaal, maar dan ook totale blijdschap kon uitstralen. Hij lag dan op zijn rug, trok zijn knietjes naar zijn kin, spreidde zijn armpjes en zijn gezichtje barstte open in een stralende lach. Hij was als de zon die van achter de wolken doorbrak en mij, als moeder weldadig vervulde met zijn diep blijdschap. “Jezelf zijn, hoe doe je dat?” verder lezen
De waarheid van mijn hart
In mijn zoektocht naar de “kunst van het Leven’ kom ik steeds mijzelf weer tegen, kom ik altijd weer uit op mijzelf, op mijn kader, op mijn achtergrond, naar hoe ik naar de dingen kijk.
Naar hoe Ik het Leven beleef.
En zo gek is dat natuurlijk niet. En toch is het een onmiskenbaar feit. Belangrijk om je te realiseren. Dat dat voor ons allemaal geldt. “De waarheid van mijn hart” verder lezen
The dark night of the Soul
In de opmaat naar de volle maan in waterman (Aquarius) vanavond, 19 augustus 2024, beleef ik de meest pittige gevoelens in mijzelf. De relatiebreuk raakt alleen aan in mij dat wat er diepgaand getransformeerd mag worden. Dat wat na de Leeuwenpoort aan zielspijn nog is blijven liggen en geheeld mag worden op weg naar de lichte, nieuwe tijd. Ik zie het als zinvol innerlijk werk. Het wordt ook wel de dark night of the Soul genoemd, maar eigenlijk is dat een beetje de romantische en ook dramatische invalshoek. Om de verhaallijn van je leven een beetje te pimpen. (Hihi @ana_schoolofhealing) “The dark night of the Soul “ verder lezen
Jezelf voelen maakt je VRIJ!
Voelen is zó belangrijk. Bewust en aandachtig voelen van wat er speelt in jouw lijf, in elke vezel van je wezen. Door te beginnen bij je lichaam voelen maak je contact met je ziel.
Maar hoe voel je in een lichaam dat is afgeleerd om te voelen? Geblokkeerd door patronen die gerationaliseerd hebben wat er aan pijn, verdriet en ongemak is geschied met ons als kind. “Jezelf voelen maakt je VRIJ!” verder lezen
Helemaal vrij!
Reizend door het Quantumveld ervaar ik pijn in mijn lichaam; een knellende band onder mijn middenrif. Ik probeer met adem er meer aandacht naar toe te brengen. Vrije ruimte te creëren rond het middenrif. “Helemaal vrij!” verder lezen
Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld
Wat ik om mij heen zie gebeuren is een heleboel mensen die in deze wereld vastlopen door meedogenloze strakke regels en de absurd hoge eisen die aan hen gesteld worden. Ik zie ze met bosjes opgeven, overspannen en burnout raken, financieel vastlopen, zichzelf in allerlei bochten wringen om op de een of andere manier boven te komen drijven als individu in deze op geld en macht (controle) beluste maatschappij. En dat grijpt mij aan. “Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld” verder lezen
Alcohol en Schuldgevoel, une danse macabre
Als jong meisje zocht ik voor mijn diepste zorgen en verlangens steun bij het Hogere. Ook vond ik mijn troost bij de dieren; de pony’s en de erfdieren van Boer de Zwart. Maar mijn ouders vonden dat ik mij moest richten op de kerk. Ik ben Nederlands Hervormd gedoopt en van jongs af aan zocht ik in de “Alcohol en Schuldgevoel, une danse macabre” verder lezen
Paarden oordelen niet
Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen
Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen
Ik ben perse niet een heel aards en praktisch persoon, vind ik dan zelf, want van de Muzen spreekt Urania mij het meest aan, de muze van de Zieners. En Polyhumnia, resoneert ook, de Muze van de rituelen-makers. Het vertalen van wat ik leer (zie) in een vorm, vind ik leuk. Daar komt het aardse er dan toch bij… Ik ben vormgever geworden en ik noem mijzelf immers: muzisch en aards tegelijk. “Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen” verder lezen
Pijnlijke confrontatie
Laat het duidelijk zijn, ik schrijf voornamelijk om mijn eigen ontwikkeling en processen in kaart te brengen. Ik zoek de woorden die dicht bij mijn eigen gevoel passen. Al schrijvend leer ik en genees ik. Dit keer over de pijnlijke confrontatie, zoals altijd met mijzelf. Dus als de titel van dit stukje je aantrekt; lees dit en onderzoek daar waar het schuurt in jou! Dit is de beste tip die ik je kan geven. “Pijnlijke confrontatie” verder lezen