Jezelf zijn, hoe doe je dat?

Manette en Aniversario

Als baby en jong kind hebben we allemaal nagenoeg geen moeite met onszelf te zijn. Ik herinner mij dat mijn jongste zoon als baby totaal, maar dan ook totale blijdschap kon uitstralen. Hij lag dan op zijn rug, trok zijn knietjes naar zijn kin, spreidde zijn armpjes en zijn gezichtje barstte open in een stralende lach. Hij was als de zon die van achter de wolken doorbrak en mij, als moeder weldadig vervulde met zijn diep blijdschap. “Jezelf zijn, hoe doe je dat?” verder lezen

The dark night of the Soul 

Dark Night of the Soul

In de opmaat naar de volle maan in waterman (Aquarius) vanavond, 19 augustus 2024, beleef ik de meest pittige gevoelens in mijzelf. De relatiebreuk raakt alleen aan in mij dat wat er diepgaand getransformeerd mag worden. Dat wat na de Leeuwenpoort aan zielspijn nog is blijven liggen en geheeld mag worden op weg naar de lichte, nieuwe tijd. Ik zie het als zinvol innerlijk werk. Het wordt ook wel de dark night of the Soul genoemd, maar eigenlijk is dat een beetje de romantische en ook dramatische invalshoek. Om de verhaallijn van je leven een beetje te pimpen. (Hihi @ana_schoolofhealing) “The dark night of the Soul “ verder lezen

Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld

Wat ik om mij heen zie gebeuren is een heleboel mensen die in deze wereld vastlopen door meedogenloze strakke regels en de absurd hoge eisen die aan hen gesteld worden. Ik zie ze met bosjes opgeven, overspannen en burnout raken, financieel vastlopen, zichzelf in allerlei bochten wringen om op de een of andere manier boven te komen drijven als individu in deze op geld en macht (controle) beluste maatschappij. En dat grijpt mij aan. “Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld” verder lezen

Paarden oordelen niet

Aniversario

Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen

Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen

Ik ben perse niet een heel aards en praktisch persoon, vind ik dan zelf, want van de Muzen spreekt Urania mij het meest aan, de muze van de Zieners. En Polyhumnia,  resoneert ook, de Muze van de rituelen-makers. Het vertalen van wat ik leer (zie) in een vorm, vind ik leuk. Daar komt het aardse er dan toch bij… Ik ben vormgever geworden en ik noem mijzelf immers: muzisch en aards tegelijk. “Over muzen, zintuigen en mijn verlangen samen te vallen” verder lezen

Pijnlijke confrontatie

Laat het duidelijk zijn, ik schrijf voornamelijk om mijn eigen ontwikkeling en processen in kaart te brengen. Ik zoek de woorden die dicht bij mijn eigen gevoel passen. Al schrijvend leer ik en genees ik. Dit keer over de pijnlijke confrontatie, zoals altijd met mijzelf. Dus als de titel van dit stukje je aantrekt; lees dit en onderzoek daar waar het schuurt in jou! Dit is de beste tip die ik je kan geven. “Pijnlijke confrontatie” verder lezen