Kan alleen Jezus de leegte in jou vullen? Dat was de vraag die iemand op FB vanmorgen, opriep . Ik dacht een mooie vraag, daar ga ik eens voor zitten.
Ik herken het onvervulde gevoel van leegte in mijzelf. Jij misschien ook wel? En ik geloof dat de ervaring van, dat het soms leeg in mij is, zeker naar vervulling zoekt. Dit gevoel geeft me de prikkel om te gaan zoeken naar wat en hoe er vervuld wil worden in mijn leven. En in de leegte is immers alles mogelijk.
Maar eerst eens die leegte zelf dieper onderzoeken, want leegte is ook een onaangenaam en ook angstig gevoel in mij. Er wordt een in mij een existentiële vraag opgeroepen. Wie of wat ben ik dan, eigenlijk? En bén ik er eigenlijk wel. En wat is dat dan dat het zo leeg voelt, dat er iets ontbreekt misschien. En wat ontbreekt er dan?
Het voelen van de leegte voelt voor mij onveilig. Net als van een angstig kind, dat ervaart dat ze het niet goed doet en misschien zelfs slecht is in de ogen van God en de volwassenen die mij grootbrachten. Het voelt kaal, leeg en grenzenloos. En als we dit soort gevoelens ervaren, kunnen we schrikken en ons onveilig voelen. En willen we meestal dat deze gevoelens zo gauw mogelijk weggaan. Het moet óver zijn, het akelige gevoel moet weg!
Het is leeg in mij, dus moet er wat in?!
Dit is hét moment om te gaan snoepen, hard werken, iets te willen kopen of roken. Ik denk dat alle verslavingen hierop aanpikken. Leegte-triggers: het gevoel dat het móet opgevuld, net als de cravings bij een verslaving. Ook marketinguitingen appelleren aan het zo nodig moeten opvullen van de leegte in ons en om ons heen. Op de voedingsbodem van de leegte gedijdt een hele economie. Dus het gevoel van leegte leidt ons in Verzoeking, verleidt ons, om het maar eens in Bijbelse termen te benoemen. Want de Bijbel heb ik gelezen. Helemaal. Tussen mijn 15e en mijn 17e levensjaar. Schitterend en leerzaam.
De Waarheid van Mijn Hart
Vannacht lag ikzelf op een enorme existentiële angst te kauwen. Er gebeurde gisteren iets dat mij direct terug bracht in een heel angstig kindstuk in mij. Het was de angst van een jong kind, misschien wel vanuit de babytijd. Het gaat over geen controle hebben, over machteloosheid, wat me radeloos maakte, de angst was op het panische af. Ja en dan ben je net 60 geworden en denk je dat je aardig op weg bent :). Werk aan de winkel dus.
Grote angsten
Geen controle, jezelf niet kunnen ervaren of grenzeloosheid is voor alle babies een tergend en angstig gevoel. Eerst zat je veilig in je moeder’s schoot. Veilig, warm en omhuld met Leven, het lichaam van je moeder.
Later worden dat de gevoelens dat je ‘thuisvoelt’, in de veiligheid van het gezin waar je bijhoort.
Het is niet zo gek dat alleen voor een groep staan bij een presentatie, gepest of buitengesloten worden, een van de grootste en echte doodsangsten in ons allemaal oproept. Alleen overleef je niet als baby of kind. Kunnen uitreiken naar een ander is van levensbelang. De kudde is voor de paarden net zoiets. Daar wil je niet buiten vallen of van weggaan, als paard. Help! En dan voor mij in deze levensfase schreeuwt het onveilige ‘help, mijn kop gaat eraf’ nog telkens opnieuw.
En juist dát doorbreken maakt je vrij! Vrij te worden van de angsten om gezien te worden in wie jij ten diepte bent, moedig worden in het alleen voor een groep durven staan, je eigen rug rechtend en achter jezelf en jouw ideeën te durven staan, je kwetsbaarheid en jouw waarheid onthullen, hulp te leren vragen, etc. Dus zoek die onveiligheid op. Ga er het aankijken, durf de waarheid in jou toe te laten. Dit vraagt allemaal om Moed. En dat vraagt om een doorbraak. En die vind je door je focus te verleggen van het hoofd naar jouw gevoel binnenin je, naar jouw eigen Hart.
Wat is een doorbraak?
Een doorbraak is dat je ineens gaat inzien hoe het zit. In een oogwenk. Dat je het plots doorhebt. Dat het kwartje valt. Het opengaan van de luiken, het wakker worden. De schaduw die verdreven wordt door het Licht. Dat is voor mij tevens een moment van Verlichting. Misschien is dat een ontmoeting met Jezus zo je wilt, maar vooral een ontmoeting of de geboorte van het Licht, van een Jezus in jou. Bij een doorbraak valt het Licht op een andere manier op jouw verhaal. Ik noem dat het contact met de Waarheid van Jouw eigen Hart. Het Licht van de Waarheid dat ergens op schijnt, is voor mij het Aha moment dat mijn denkrichting een bepaalde kant op stuurt. Een moment van Leiding of een kompas vanuit mijn verbonden gevoel met God, via de intuïtie in mijn Hart. In de spirituele hoek heet het meer het contact met je Hogere Zelf. In ieder geval weet je hierna weer hoe je verder kan. Heel fijn!
Dus kan alleen Jezus de leegte in jou vullen? Ja en Nee. Althans ik noem dat wat mij echt vervuld meer het Licht. Het Licht , de Waarheid en de Liefde van de Bron, Essentie of Gewaarzijn. Allemaal verschillende benoemingen voor een gevoel van eenwording met het Al. Een intense en diepe ervaring van verbondenheid. Zoals thuiskomen.
Ga zitten in je Angst
Nog even over mijn nachtelijke angst en hoe die dan oplostte. Ik geloof dat ik er in ben gaan zitten. In die demonische gevoelens blijven doorgaan met ademen en voelen, erbij blijven met je aandacht. Hoe spannend ook. En dan op het moment dat het akelig en echt nasty wordt en je denkt ik wil hierbij weg, dán juist blijven. Er doorheenademen. Dan smelt de angst om in pure Liefde en Licht. Ja, je zou het beslist Jezus kunnen noemen. Het is toch een heus wonder die alchemie van het omsmelten van Angst naar Vrijheid door het Licht.
van Angst naar Vrijheid
Als je het fijn zou vinden om jouw angsten te onderzoeken en deze ook om te smelten in vrijheid. Want dat is wat er gebeurt. Dan nodig ik je uit langs te komen bij mij voor een consult. Het bespaart je jaren tijd, als ik met je meekijk. Tenminste als je uit bent op een doorbraak? Niet dat ik beter ben dan jij, maar ik heb dit kunstje al vaker gedaan.
Laat me weten wat ik voor je kan doen en vul onderstaand formulier in. Ook als je mijn nieuwste artikelen in je mailbox wilt.
Hi Manette. Ik zie het alsvolgt: als je denkt dat alleen Jezus je kan vervullen, verlaat je je nog steeds op een ander en dat is wat mij betreft vergelijkbaar met hoe jij het zo mooi beschrijft: ‘er moet iets in’. Zoals jij al vaak genoeg hebt gezegd, ‘de ander bestaat niet’, en zo ook kan (het concept van) Jezus dat niet. Je moet het zelf doen, met je eigen wezen, je eigen hart. Je kunt alleen jezelf vervullen. Maar misschien wel gebruik makend van inzichten die Jezus al eerder met de wereld had gedeeld. En dan bevindt dat Koninkrijk zich in ieder van ons. Spot on!