Muzisch en Aards tegelijk ⭕️ De waarheid van Jouw Hart
De ander bestaat niet, zelfs niet in de liefdesrelatie.
Mijn relatie is sinds kort op de klippen gelopen. Ongelooflijk maar waar. Heel erg jammer, maar ook intens bevrijdend. Ik wilde het té graag. Ken je de film Bitter Moon? Daarin gaan twee geliefden zo in elkaar op, dat ze elkaar tegelijkertijd vernietigden. Dat herken ik helemaal. “De Ander bestaat niet (2)” verder lezen
Als we ons rot voelen, verdrietig, onmachtig en angstig, zoals ik nu, is het heel makkelijk om naar buiten, naar de Ander te kijken en te oordelen over de ander, over wat ons wordt aangedaan. Dat is niet alleen makkelijker, omdat je het buiten je nu eenmaal beter kan zien en het kan aanwijzen, je kan het ook bedenken met je hoofd. Een oordeel over de ander vellen is veiliger voor jezelf, dan in jezelf kijken met de kans om meegesleurd te worden door overweldigende emoties. “Oordelen is de wereld veiliger maken voor jezelf” verder lezen
Voelen is zó belangrijk. Bewust en aandachtig voelen van wat er speelt in jouw lijf, in elke vezel van je wezen. Door te beginnen bij je lichaam voelen maak je contact met je ziel.
Maar hoe voel je in een lichaam dat is afgeleerd om te voelen? Geblokkeerd door patronen die gerationaliseerd hebben wat er aan pijn, verdriet en ongemak is geschied met ons als kind. “Jezelf voelen maakt je VRIJ!” verder lezen
Wat ik om mij heen zie gebeuren is een heleboel mensen die in deze wereld vastlopen door meedogenloze strakke regels en de absurd hoge eisen die aan hen gesteld worden. Ik zie ze met bosjes opgeven, overspannen en burnout raken, financieel vastlopen, zichzelf in allerlei bochten wringen om op de een of andere manier boven te komen drijven als individu in deze op geld en macht (controle) beluste maatschappij. En dat grijpt mij aan. “Hoe ik denk de meeste impact te maken in de wereld” verder lezen
Zo in de maand januari of rond onze verjaardag overpeinzen we vaak ons leven. Wat gaat er goed en wat kan beter? Dan rijst bij mij de vraag; Kan een mens veranderen? Ik geloof daar persoonlijk niet zo in. Dat komt omdat verandering meestal op de laag van het doen plaatsvindt. Dat blijft dan aan de oppervlakte. Beetje meer van hetzelfde.
“Veranderen, hoe doe je dat?” verder lezen
Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen
Laat het duidelijk zijn, ik schrijf voornamelijk om mijn eigen ontwikkeling en processen in kaart te brengen. Ik zoek de woorden die dicht bij mijn eigen gevoel passen. Al schrijvend leer ik en genees ik. Dit keer over de pijnlijke confrontatie, zoals altijd met mijzelf. Dus als de titel van dit stukje je aantrekt; lees dit en onderzoek daar waar het schuurt in jou! Dit is de beste tip die ik je kan geven. “Pijnlijke confrontatie” verder lezen
Als we oordelen over anderen zijn we er ons vaak niet bewust van dat dit werkt dat als een boemerang. Dat het oordeel dus weer terugkeert bij onszelf. Met dat wat we van anderen vinden, daarmee programmeren we eigenlijk onszelf. Het oordeel richt dan de schade aan in onze eigen ziel.
Wat je zegt ben je zelf met je kop door de helft met je vork in je kont, zo loop jij de wereld rond! Dat riepen we elkaar al na op op het schoolplein indertijd.
Ik heb alles voorgelegd
vannacht
ik laat het los
worstelend met het touw dat mijn gebonden polsen kneust
Ik ween
de tranen van mijn moeder
en van mijn moeder’s moeder
en die van haar moeder “Ik ween de tranen van mijn moeder” verder lezen