Innerlijk leiderschap en bezield leven
Zo in de maand januari of rond onze verjaardag overpeinzen we vaak ons leven. Wat gaat er goed en wat kan beter? Dan rijst bij mij de vraag; Kan een mens veranderen? Ik geloof daar persoonlijk niet zo in. Dat komt omdat verandering meestal op de laag van het doen plaatsvindt. Dat blijft dan aan de oppervlakte. Beetje meer van hetzelfde.
“Veranderen, hoe doe je dat?” verder lezen
Als jong meisje wist ik het intuïtief; om je echt veilig te voelen kon je maar beter bij de paarden zijn. Wat er bij mensen uit kon komen aan tekst of gedrag was namelijk vele malen onvoorspelbaarder en dus gevaarlijk. Het onveilige bestond voor mij uit: niet precies vertellen wat er echt in de ander leefde en zeker ook het oordelende. Door een oordeel kon je ineens een totaal ander gevoel over je eigen leven krijgen. Dat oordeel kon dan zo hard en onverwacht op je ziel hameren. “Paarden oordelen niet” verder lezen
Laat het duidelijk zijn, ik schrijf voornamelijk om mijn eigen ontwikkeling en processen in kaart te brengen. Ik zoek de woorden die dicht bij mijn eigen gevoel passen. Al schrijvend leer ik en genees ik. Dit keer over de pijnlijke confrontatie, zoals altijd met mijzelf. Dus als de titel van dit stukje je aantrekt; lees dit en onderzoek daar waar het schuurt in jou! Dit is de beste tip die ik je kan geven. “Pijnlijke confrontatie” verder lezen
Als we oordelen over anderen zijn we er ons vaak niet bewust van dat dit werkt dat als een boemerang. Dat het oordeel dus weer terugkeert bij onszelf. Met dat wat we van anderen vinden, daarmee programmeren we eigenlijk onszelf. Het oordeel richt dan de schade aan in onze eigen ziel.
Wat je zegt ben je zelf met je kop door de helft met je vork in je kont, zo loop jij de wereld rond! Dat riepen we elkaar al na op op het schoolplein indertijd.
Ik heb alles voorgelegd
vannacht
ik laat het los
worstelend met het touw dat mijn gebonden polsen kneust
Ik ween
de tranen van mijn moeder
en van mijn moeder’s moeder
en die van haar moeder “Ik ween de tranen van mijn moeder” verder lezen
Vandaag is het Bevrijdingdag en vieren we dat we bevrijd zijn. Bevrijd van de oorlog, van de vijand.
Graag heb ik het vandaag ook over innerlijke bevrijding. Bevrijd zijn van onszelf. Want in mijn optiek zijn we vaak zelf onze grootste vijand en ontstaat ons lijden uit verzet tegen dat wat is, dat wat waarlijk pijnlijk en ongemakkelijk is. “Erkenning van jouw waarheid als medicijn” verder lezen
um dein Kindheit zu verstehen,
is het refrein van de prachtige liedtekst van travestiet en zangeres Romy Haag. In de jaren tachtig vertrok zij naar Berlijn om haar eigenheid daar verder vorm te geven in het nachtclubcircuit. Ik ben haar altijd blijven volgen en hou enorm van haar songs, die zoveel doorleefde eenzaamheid en verdriet bezingen.. “Du brauchst ein ganzes Leben” verder lezen
Je hoeft helemaal niet zweverig te zijn om te geloven in de kracht van de Wounded Healer. Want een Wounded Healer betekent eigenlijk zoveel als Ervaringsdeskundige, van ‘Leren van je Fouten’. Van zoveel leren van je pijnlijke ervaringen dat je er helemaal blij van wordt. En er graag en met passie over deelt, om een ander te kunnen Voorleven, om een ander deels te behoeden om dezelfde pijnlijk ervaringen op te doen en zeker ook om je eigen lessen te herbeleven en daarmee bekrachtigen. Dat doen (sjamanistische) Leraren, die je op een poëtische manier de Wounded Healers noemt. “Wounded Healer” verder lezen
Vanmorgen lees ik drie heel verschillende berichten met allemaal dezelfde oorsprong : Onthechtheid. En dan is het ook nog Valentine’s Day, de overgewaaide gekte uit Amerika waarin we de liefdes- en vrienschapsbanden op voorgeprogrameerde vieren. Terwijl onze echte verbindingen juist zo ontbreken en niet alleen in deze tijd. Maar de verbinding met de ander en de diepgevoelde dankbaarheid daarover komt voort uit de verbinding die we met onszelf hebben… “Wij zijn allen één” verder lezen