Net als in de natuur, laat ik deze periode mijn blaadjes uit mijn handen vallen en ga bij en met mezelf naar binnen. We snoeien onszelf weer in model. Deze beweging zit en wordt eenvoudig voorgeleefd in het wisselen van de seizoenen, verbeeld in mijn wilgenkunstwerken. Samen met steun en toeverlaat en ambassadeur van het Wilgentrouwkapelletje bij de stadsmuur van Culemborg William Verbaast snoeiden wij laatst de takken en het loof terug in model.
Deze dagen van mijn spirituele queeste merk ik dat ik totaal katsoverspannen word van de vele ‘levens’ die ik leid. Deze voornamelijk digitale levens spelen zich af op het web en hebben ook namen, accountnamen… Op Twitter leef ik mij politiek en filosofisch uit, op Facebook flauwekul ik wat af, op alle blogs meld ik wetenswaardigheden en eigenaardigheden, en last but not least fotografeer ik en deel ik mijn beelden op Instagram. Ik ben helemaal moe en op en uitgedeeld. Heb last van deze digitale schizofrenie. Klaar ben ik ermee. Moe trek ik mij terug in het echte leven van vleesch en bloed en duik deze winter eens lekker op de bank met sloffen aan en wie weet wel een huispak, maar dat gaat niemand zien want ik hou mijn gordijnen stijf gesloten. Het gaat u goed Blog-vrinden, tot ziens wellicht weer als ik het voorjaar uit mijn takken laat kruipen. Fijne feestdagen gewenst alvast, hartelijke groeten van Manette Zeelenberg
p.s. Deze levens-tip mag u ongebreideld en gratis en voor niets delen en toepassen op uw eigen leven en dat van uw naasten
Het wilgentrouwkapelletje By Night