Ik heb hem aan de lijn, aan de LIJN, schreeuwt een mevrouw naar mij terwijl mijn twee honden los, vrolijk kwispelend op haar en haar hond aflopen. We lopen nét de uiterwaarden in, op een ruim en leeg weiland een heerlijk vergezicht aan de Lek tegemoet.
Ik kijk op en zie dat de drie honden elkaar even besnuffeld hebben en hun weg vervolgen naar het water. Niks aan het handje.
AAN DE LIJN
Wel een boze mevrouw. Die opnieuw naar mij toeschreeuwt over het veld: “Doe maar of je gek bent, ik zei toch AAN DE LIJN”. Ik haal mijn schouders op en grinnik in mijzelf en denk: IK BEN VRIJ. Ik zie haar worstelen om haar aangelijnde hond mee te krijgen naar haar auto op de dijk. Ze wordt steeds bozer en draait zich om en schreeuwt: “Ik zeg toch AAN DE LIJN. Ik heb geen zin in problemen. Maar U heeft zeker wél zin in problemen?!”. Ze trekt de lijn met de hond nog strakker aan.
Nee, nou wordt ie bruin, denk ik en roep terug: “Problemen? Zo zie ik dat helemaal niet. Ik hou van avonturen, en u ziet dat als problemen!”
“Nee, u bent gek!” weet ze er tegen de wind in nog uit te persen, maar ik hoor het nog net. Nog één keer roep ook ik terug. “Dank u wel voor het compliment!”
En hier heb ik het maar weer mee te doen op een winderige woensdagochtend. Het zal wel aan de storm liggen. En sinds kort gebruik ik mijn gek zijn als geuzennaam. Ik heb zelfs ***Certified Crazy op mijn Linked In gezet. Dan weten ze daar alvast dat ze met een behoorlijke creatieve en vrije spirit te maken hebben. Want ben ik de gek in een wijze wereld of is het andersom?!
Eenmaal thuis denk ik dit is weer zo’n geval van een hondenbaasje die zijn eigen angsten en ongenoegens uitleeft via zijn of haar hond. Het is namelijk allemaal projectie van onszelf die we heel gemakkelijk op onze partner, ons kind, onze werkgever en zelfs op onze hond plakken. En ik doe het heus ook, maar heb er wel al wat bewustzijn op ontwikkeld, dus mag je mij erop aanspreken 😀
Wat zou het fijn zijn als meer mensen zouden begrijpen dat ‘de Ander niet bestaat’. Dat we ons meer en meer bewust worden van hoe we zelf in elkaar zitten, wat er in ons eigenlijk leeft. Want er wordt nu zoveel gewezen naar de ander, naar buiten gekotst aan boosheid en angst, die eigenlijk in onszelf zit. En waar we naar zouden moeten kijken, om er zelf vrij van te worden.
Botsende Ego’s en gekwetste innerlijke kinderen
De omgangsvormen zijn aan het verruwen. En dat komt door dat we dicht op elkaar zitten in NL er veel existentiële stress is en we het liefst de Ander aanwijzen als bron van onze ongenoegens… door onbegrip over hoe het werkt bij onszelf. Dus hoe zou het zijn dat al de kinderen op de basisschool en hun ouders hier meer kennis over hebben. En ermee aan de slag gaan in een wekelijkse werkvorm. Ik heb daar een programma* voor gemaakt. Voor volwassen, tieners en voor kleuters. En schrijf erover zodat er een leerkracht of een groepje ouders dit in de klas van hun zoon of dochter willen introduceren. We moeten ergens beginnen immers?
Achterstallig innerlijk kindwerk
Eigenlijk reageren de meeste volwassenen nog vaak vanuit dit innerlijke kind. En, hebben wij allemaal stuk voor stuk de taak om dat kleine kind in onszelf ‘op te halen’. Gerust te stellen, te troosten en opnieuw levensmoed in te spreken vanuit ons volwassen zelf. En aan het woord te laten, door stil te staan bij waar het gekwetst is… Maar dan daarna echt oefenen om als volwassene je uit te spreken. Je grenzen aangeven vanuit een wijs geworden hart. Want wijs en vrij word je van dit oefenen.
Wij willen allemaal zo vreselijk graag macht en controle hebben en geld, tenminste dat denken we, maar wat er werkelijk wil gebeuren is dat we vrij willen zijn. Vrij met ons zelf. Met wie we ten diepste zijn. Voelbaar, als we ons hand op ons hart leggen.
VRIJ!
En dan vooral vrij van onze jeugdtrauma’s, ons overontwikkelde ego dat onze geliefden bij ons wegjaagt, onze innerlijke criticus die niet aflaat om de controle te willen houden, ons vrij en gezond te voelen in ons lichaam, om vrijuit te denken en te kunnen spreken zodat de liefde voor het leven en onszelf vrijelijk kan stromen.
En om VRIJ! te kunnen zijn we in een gevangenis geboren. In ons beperkende en kleine babylichaam en in deze wereld met regels en wetten als tralies. In de aardse stof hebben wij onszelf uitgedrukt en zijn wij uit de aarde omhoog gekneed om een zielenreis te beginnen. En dat wilden we zélf, ook al zeggen we van niet. (“Ik heb er niet om gevraagd.”)
En hoe worden we nu weer dat Licht wat we zijn? Dat we waren? Het hemelse licht, in sterrenstof vormgegeven.
Hoe halen we de sluiers weg zodat ons Licht van Essentie weer stralend kan schijnen? Hoe krijgen we contact met ons Hogere Zelf, dat het hemelse Licht in ons vertegenwoordigd. Hoe komen we terug op ons oorspronkelijke zielspad?!
Dat doen we door onszelf onder een vergrootglas te leggen. In het Licht. Echt kijken met een liefdevolle blik naar onszelf. Misschien wel in *the Circle of Light. Daar gaan we echt goed leren ZIEN en oefenen wat we nou werkelijk doen, zeggen en voelen wat er wil gebeuren vanuit ons hart, onze ziel, vanuit ons authentieke zelf.
Dat heet bewustzijnontwikkeling of levenskunst beooefenen. Dat is het onderzoek naar de Waarheid van Jouw Hart. En dat is mijn belangrijkste levenstaak. Daarvoor ben ik op aarde gekomen, om te weten wie ik ben en wie ik was en wat ik hier als uniek wezen kom neerzetten op deze aardkloot.
*** Certified Crazy is een fantastische titel, die ik geleerd heb van Roy Martina. Ik deed het eerste REBORN retrait bij hem in Luz, Portugal 2023. Ik ben daar helemaal verbonden met het Licht dat we allemaal zijn. Ik straalde zoveel liefde uit dat een andere deelnemer, Kim Stoop (27) mij later zei:
“Toen ik het op een moment allemaal niet meer wist was Manette daar en zaten we samen op een stoeprand langs de weg. Ze keek dwars door me heen en ik voelde haar pure liefde. Gigantische universele liefde straalde door haar ogen heen. Ze herinnerde me eraan wie ik echt ben wat onwijs helend voor mij was. Ik zal het nooit meer vergeten. Dankjewel lieve Manette, jij bent een echte engel ????.”
Je kan me ook volgen op INSTA