Wat kies je? Wat kies je en waarom kies je daarvoor? Chocolate or vanilla?
Ik schrijf over hoe een moeilijke keuze te maken valt. Een dilemma, een of-of keuze. Hoe het antwoord zich aandiende door je te openen voor de Waarheid van jouw Hart.
Want echte keuzes, bijvoorbeeld voor een partner, laten zich helemaal niet in de mentale en duale wereld beslechten, maar in het hart, verbonden met het universum. Die komen tot jou.
In je hoofd, in the mind bevind zich het tweeledige, duale goed-slecht / of-of denken.
Echte keuzes beantwoord je met je hart, met je hele lijf. Meerdimensionaal. Heel en Compleet. Als een catharsis, een verlossing. Als voelend Weten. Intuïtief of zoals Klaar als een klontje.
Echte keuzes beredeneer je niet. Het maakt zeker onderdeel van het beslissingsproces, de lijstjes met voor- en nadelen, maar dit blijft teveel aan de oppervlakte steken. Een echte keuze vraagt om meer verdieping. Vraagt om een nieuwe dimensie.
Bij echte keuzes weet je wat je moet doen, de duidelijkheid komt vanuit je buik, waar de Wil huist. De helderheid, het direct Zien, komt van de Waarheid. Die ware werkelijkheid, die waarachtigheid huist in je Hart.
Vannacht kreeg ik aldus een inzicht over mijn eigen leven en te maken keuzes. Mijn neiging is om mijn leerproces te outsourcen in een ander wezen, in dit geval een zwerfhond uit Spanje. Ik wilde deze hond adopteren en gelukkig maken. De hond was een uitermate getraumatiseerde schattebout en leende zich, nu ik eenmaal mijn proces heb doorgrond, uitstekend om mijn eigen angsten en veiligheidsissues op te projecteren.
Tot ik vannacht wakker werd uit een droom en achterbleef met de vraag, ‘Waarom zit er hier een raam?’ In dromen verbeeld ik mijn eigen innerlijk leven doormiddel van huizen. Het huis als metafoor van mijn leven. Soms ontdek ik een nieuwe kamer achter een gesloten kast, wat een droomsymboliek is voor nieuwe mogelijkheden in mijn leven.
Nu droomde ik dus over een raam, in een dak. En vroeg ik mijzelf af “Waarom zit dat raam hier?” Het antwoord kwam in mijn half-slaap. Ik sprak de zin uit: “omdat ik het dan kan Zien”. En ik vroeg mijzelf af wat moet er dan gezien worden?
En weer moet ik huilen, nu ik het antwoord dat ik in mijn droom kreeg, opschrijf. “Het wil gezien worden, de Waarheid wil gezien worden”.
In die realisatie kreeg ik onmiddellijk een enorme stoot oxytocine. Mijn hoofd en mijn spieren werden rustig en ontspanden totaal. Ik wist het, mijn lijf gaf me het antwoord. Ik moet het niet doen. Ik moet deze hond niet adopteren, maar zien waar dit hele proces voor staat. Deze situatie, deze levensles gaat over zelf mijn innerlijke veiligheid en grensproblematiek op orde zien te krijgen in mijn eigen leven. Het gaat niet alleen over de keuze voor deze hond. Die angsten worden belichaamt en versterkt door deze hond te willen “redden” in plaats van mijn eigen waarheid aan te kijken.
En in die rush van ontspanning baadde de ochtend in het heldere licht van Waarheid.
Waarheid gaat aan goed en kwaad vooraf. Geen of of, geen duale gevoelens zoals wel-niet, maar en-en, het geheel in al zijn facetten. De vraag waarin het antwoord zich al bevindt zoals in de fonkelende, complexe diamant beschouwen in zijn geheel. En dan in een split-second weet je het met je hele Hart. Intuïtief, verbonden met Alles is ineens de keuze daar in je hoofd, hart en buik tegelijk. Ervarend en (zeker) Wetend. En het “akkeren” op het dilemma brengt je steeds dieper, erover nadenkend en voelend in verbinding met en delend over. Het innerlijk werk (Gewaarzijn) brengt je steeds dichter bij de finale.
No simple chocolate or vanilla-choice. Both or None. Perhaps another time or another taste 🙂
Who knows?! Only the Universe knows.
© 2021 Manette Zeelenberg’s INSPIRATIEKABINET, alle rechten voorbehouden. WIL JE deze tekst GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar dit artikel op mijn website opneemt.