De Ander bestaat niet. Deze uitspraak heeft de bedoeling jou bewust te maken dat je in jezelf leert zoeken naar waarom jij iets voelt wat ogenschijnlijk veroorzaakt wordt door een ander. Je partner, je zoon of dochter en je schoonmoeder. Alle mensen om jou heen die perfect de triggers zijn voor een emotionele reactie in jou. Dus wanneer je huh? auw! of jaa! of neee nooit meer, voelt.
De ander bestaat niet is als het ware een bezwerende uitspraak, die je jezelf wilt herinneren. Om jouw zelfinzicht te ontsluiten en jezelf aan te sporen op zoek te gaan. Want de ander kan jou helemaal niet kwetsen, alleen als je zelf gelooft dat er iets mis is met jou. En daar wil je eerst naar kijken voordat je je richt op de ander. En deze zoektocht leidt je naar het Licht, naar de grootsheid die jij eigenlijk bent. En daar ben je VRIJ! En daar realiseer je de ware relatie, met jezelf en met de ander.
Immers in relaties wijs je veelvuldig naar de Ander. Of het nou ‘goed’ of ‘slecht’ met je gaat. Je denkt dat het door de aanwezigheid van de Ander komt dat we ons al dan niet gelukkig voelen. Dat we al dan niet verliefd zijn of ons al dan niet geliefd voelen. Maar de Ander bestaat bij de gratie van een spiegelbeeld, het spiegelbeeld van jeZelf. Dus de ander spiegelt datgene, die eigenschap of dat gedrag van jou terug dat jij aan het ontdekken bent in jezelf op dat moment in je leven.
Relaties hebben tot doel om te groeien Bewustzijn. Dus om jezelf en het levensproces beter te leren begrijpen. Dus niet perse als doel Liefde, zoals gedacht. In de meeste gevallen zelfs helemaal geen liefde, eerder vriendschap of andere meer instrumentele betrekkingen. Relaties gaan over Bewustzijn ontwikkelen, over persoonlijke Groei van jou. Wij mensen hebben bewustzijn en dus de mogelijkheid tot keuzes maken. En je komt jezelf het beste tegen in de liefdes- of partnerrelatie.
‘De hel, dat zijn de anderen’ stelt Sartre in zijn roman Huit Clot, waar hij opgesloten zit in een afgesloten ruimte samen met andere mensen. Maar ik zeg het je, de hel zit in jou.
De onwetenheid, de onbewustheid van wie jij werkelijk bent dát is ware de hel. Want door die sluier dringt het Licht niet door, zodat oude overlevingspatronen en opgelopen trauma in de vroege jeugd regeren. Dit zelf gaan zien in je eigen leven is de reddingsboei die het Licht je toewerpt. Want door deze ontdekking kan je invloed op jouw leven vergroten. Je stapt dan uit het Me the Victim and the Stuggler in het domein van I the Creator. Je gaat het zien, als je het doorhebt; jij bepaalt zelf, door jouw blik of je een fijn, gezond en succesvol leven creëert.
In de relatie
In de ontmoeting met de ander ligt de mogelijkheid besloten om jeZelf te ervaren. Om te kunnen onderscheiden hoe jij over bijvoorbeeld over bepaalde dingen denkt of wat of hoe je daar eigenlijk over voelt. En in dat voelen met je hart, door de Waarheid van Jouw Hart te onderzoeken, leer je eerlijk te reflecteren over wat er echt leeft in jou, wat er gezien, aan het Licht wilt komen. Door die waarheid te leren kennen en te omarmen kun je groeien in Bewustzijn. En dat ‘zo eerlijk mogelijk kijken naar allerlei aspecten van jezelf’, naar ‘jouw rol in conflicten én in de succesverhalen’, daarin ligt mijnsinziens de persoonlijke groei waar relaties voor dienen. En dat maakt je vrij. Innerlijk vrij.
Het langzaamaan steeds verder ontsluiten van je authentieke Zelf. Het opnieuw ontdekken van diegene die je was voordat je begon met het ontwikkelen van gedrag of het (onbewust) nemen van besluiten, wég van je eigenlijke Zelf. Wég van Essentie, van je Ziel, wég van wie jij van oorsprong bent. Verdwaald in het Leven.
Door de confrontatie met het Leven, je opvoeders en de omstandigheden is er voor onze Essentie een bewaker gaan staan, ons Ego. Een beetje old-school wachter, een soort Don Quichote die nog steeds strijd om het innerlijke kind te bewaren voor pijn en kwetsuren. En dat zorgde ervoor dat we konden overleven.
Maar inmiddels zijn we ouder en sterker geworden en prima in staat om wat klappen op te vangen met ons Zelf. Ons beschermende Ego voorkomt juist dat we de grenzen van ons Zelf ervaren. En kunnen leren. Want door fouten te maken kunnen we léren!
Ego wil alles houden zoals het is. Maar juist door het oprekken en slechten van onze grenzen groeien we als mens, als BewustZijn. En Groei, ontwikkeling (Snoei) en Bloei is uiteindelijk waar het Leven over gaat. Een bloeiend mens straalt van vrijheid en gezondheid.
En daarvoor zijn Relaties een instrument vol mogelijkheid om het Zelf te ontwikkelen, ons Bewustzijn te laten groeien en onszelf daadwerkelijk te realiseren als mens, als lichtwezen in de stof.
© Manette Zeelenberg’s INSPIRATIEKABINET, alle rechten voorbehouden. WIL JE DIT ARTIKEL GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar mijn website opneemt: https://www.inspiratiekabinet.nl/inspiratieblog/de-ander-bestaat-niet/
© Birth, geboorte of wedergeboorte van de ziel (volledige foto van Reinder Scherpenzeel op www.artofalovecouple.com)
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe artikelen op INSPIRATIEKABINET?!
Ik heb echt een enorme doorbraak gehad, en voel dat ik weer helemaal op de rit zit. Mede door mijn omgang met Manette en een traject dat ik bij haar volgde, ‘de Waarheid van mijn Hart’, ben ik steeds een beetje dichter bij het besef gekomen dat echt álles gevolg is van je eigen perceptie en daarmee hoe je je manifesteert in de wereld en wat de wereld jou brengt.
Hieronder volgt een realisatie van een paar dagen terug:
Ik droomde over iemand die allerlei bewustzijnscursussen had gevolgd, maar nooit ‘de juiste’ had gevonden en nu met mij bij een soort van zen-cursus zat. Hier schoot mij in, en ik vertelde hem dat ook, dat álles je eigen verantwoordelijkheid is. Hoe vaak je ook denkt ‘hij of zij heeft dit gedaan, of dit of dat gezegd’, het belangrijkste is: wat doet het met mij?! Wat is mijn verantwoordelijkheid hierin?
En dan niet: in hoe ik het teweeg heb gebracht of hoe ik er in mee heb gewerkt (ja, ook!), maar op een dieper level: wat voel ik hierbij en waar leidt dat gevoel, die perceptie, die weerstand naar terug?
Eenmaal wakker moest ik denken aan de analogie met de gevangenis van Nelson Mandela: ik ben een vrij mens, want ik heb mijn eigen gedachten en dromen.
Zo ook als je gekidnapt bent: mij kunnen ze niet raken, want ik bepaal hoe ik erop reageer.
Ze kunnen me martelen en fysiek pijn doen, maar raken kunnen ze me niet.
In een relatie is het hetzelfde: wat is het dat mij raakt, waaróm raakt het mij en in hoeverre heb ik er last van. En waaróm heb ik er last van? Dat gaat vrijwel altijd over associaties met vroegere dingen, angsten en pijnen.
Groot voordeel: een relatie kun je uit stappen. Maar vaak doe je dat al voordat je hebt uitgezocht wat je eigen aandeel is geweest. Om op de analogie terug te komen: hoe groot de gevangenis ook lijkt te zijn, je hebt je eigen werk te doen om te onderzoeken wat je eigen aandeel is, in hoeverre wat je dénkt dat wat de ander doet, bedoelt of aanricht, eigenlijk je eigen gedachten, angsten en perceptie zijn.
En zelfs al blijken ze dat niet te zijn, dan nog heb je zelf in de hand hoe je erop reageert, hoe je je ertegen wapent en uiteindelijk of je misschien beter de relatie kunt beëindigen.
Maar als je dat allemaal niet eerst doet heb je een grote kans laten liggen op een waanzinnig onderzoek en verdiepingsslag naar en in jezelf. Een verdieping die leidt naar je ware zelf, vrij van, of in ieder geval met meer inzicht in, je patronen en percepties. En reken maar dat je dat meer vrijheid oplevert. Vrijheid is geluk. Vrijheid is creativiteit. En daaraan ten grondslag ligt, jawel: Waarheid. De Waarheid onder de lagen van angstige reacties, belemmerende gedachten, vooringenomenheden en percepties.
Ja heel mooi Reinder, ???? echt verantwoordelijkheid, nemen liefde voelen voor jouw diepere zelf. Daardoor gaat de zon op in jou en begint het verlichtend pad. En je richten op de waarheid van jouw hart, brengt je daar aan het begin. ✌️????❤️