Bij de traumatische gebeurtenissen die ons zijn overkomen in onze (vroege) jeugd, waren we niet bij machte om Nee, Stop of zelfs ROT OP te zeggen. En ook het simpele, maar zo wezenlijke, AUW, het geluid dat wij van nature maken, waarmee we tot expressie brengen hoe het voor ons is om deze pijn te moeten ondergaan, is allemaal ingeslikt, verstopt in het vooronder van ons lieve (kinder)hart.
Ontmoedigd lieten we ons koppie hangen. En eigenlijk doen we dat nog. Maar pijn wil geleden worden.
Op zoek dus naar daar waar we onze ontmoediging voelen in onszelf. Op het werk, in ons gezin en in ons leven.
Het ontwaren van ons eigen Lijden, ons verdriet en onze (oude) pijn moet eerst geschieden voordat we als volwassenen ons leven voluit kunnen leiden.
Tabula Rasa, schone lei
En in het schoonmaakproces leren we onze ware aard kennen, onze authenticiteit en gaan we compassie ontwikkelen voor wie we werkelijk zijn. En ruimte maken, bewuste keuzes maken voor wat WIJZELF eigenlijk willen en voor wat WIJ komen doen hier op aarde. Wat onze Ziel eigenlijk verlangde toen we ons in de stof nestelde.
En door dit proces aan te gaan, ontwikkelen we de MOED, completeren en helen wij ons HART, om te gaan leven het LEVEN wat bij ONS-ZELF hoort.
Als kind zaten we in een positie van afhankelijkheid van onze ouders, de maatschappij, onze kudde, om te overleven. Om de basis te ontvangen, voedsel en warme aandacht, kortom Liefde. Je moest jouw pijn en verlangens onderdrukken als jouw ouder niet bij machte was om je daarin te voorzien en samen met jou te kijken naar wat jij nodig had en je te dragen in jouw pijn. Nee de AUW moest gauw weg, toch? “Kusje erop , over! ” In plaats daarvan hield je je pijn voor je. En sloeg die op in je lichaam.
Omdat de ouder zelf te emotioneel belast wast door oorlog of ander (familie)leed. Belast en te vol met eigen pijn en onverwerkt verdriet.
En wat doet een kind: dat geeft zichzelf de schuld en onderdrukt het eigen Pijnlijke. Het wil het lijden van de ouder alleen maar verlichten, de ouder waar hij of zij zo afhankelijk van is. Het offert zijn eigen Zelf op opdat de ouder geen extra lijden krijgt. En natuurlijk zijn er zeker momenten waarop het kind wel van zich laat horen, maar op de ijkpunten, daar waar het in aanraking komt met datgene dat het Lijden heeft bepaald voor de ouder, daar begint het verdringen van het eigen verlangen van het kind. En daar wordt het zaadje geplant wat uitgroeit tot Ontmoediging, tot het opgeven, tot “Het heeft toch allemaal geen zin wat ik er van vind.” Tot het ontbreken van Moed. Tot het niet meer inbrengen van jouw Hart, jouw Waarheid.
Hart en Moed betekenen hetzelfde. “Heb het hart niet om zo tegen me te praten.” zei de hoofdmeester van mijn lagere school. En Courage, moed in het Frans komt van Coeur dat Hart betekent. Dat wist ik toen nog niet, maar ik voelde het wel aan. Nu weet ik het met hoofd en hart.
En Waarheid betekent het Ware, het Echte, het heldere en authentieke.
En de weg om met de Waarheid van jouw Hart in contact te komen begint bij Bewustzijn, bij het Zien (Gewaarzijn) van wat er echt IS. En de Moed om te ontwaren wat aan het Licht mag komen, om uit te spreken, om op te schrijven, om tot expressie te laten komen dat wat verborgen moest blijven in jouw lieve kinderhartje. De Waarheid van jouw Hart is Jouw Leven. En is het waard om volledig tot expressie en wasdom te komen.
Enjoy the process, find yourselve in. With Love, Manette
© Manette Zeelenberg’s INSPIRATIEKABINET, alle rechten voorbehouden. WIL JE deze tekst GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar mijn website opneemt: https://www.inspiratiekabinet.nl/inspiratieblog/ontmoedigd-heb-het-hart/
Lieve Manette,
Ik vind het steeds weer een kado om jouw teksten te lezen. Jouw schrijfstijl spreekt mij erg aan. Je bent zo helder in je uiteenzetting en de boodschap die je overbrengt.
Deze tekst over het aangaan van het proces van Zelfrealisatie is ook weer zo heerlijk ‘to the point’ en voelt heel bemoedigend; je zou er zomaar zin in krijgen 😉
Sandra
Ja San, je zou er zomaar zin in krijgen. Net als Angelo probeer ik mensen te stimuleren ‘hun tanden er in te zetten..’ Maar door het aan te vliegen vanuit je verlangen, voelt het minder als huiswerk, meer als inspiratie…heerlijk om mee bezig te gaan, dus. Bovendien goed voor je gezondheid. Deze tijd extra belangrijk 😉