Vandaag is het Nationale Geluksdag. Een dag voordat de lente aftrapt. Dat het geen Internationale Geluksdag is spreekt voor zich; als je in Nederland geboren en getogen bent, is op zich al een geluk. Ik lees verder dat 88% van de bevolking zich gelukkig voelt mits ze gezond zijn. Maar een heel klein percentage waant zich ongelukkig. Ongelukkig zijn lijkt een taboe.
Etty Hillesum is voor mij het grote voorbeeld in levenskunst. Zij wist op jonge leeftijd in alles de schoonheid te zien ofschoon zij als jodin studeerde in het groeiend nationalistische Amsterdam en later via allerlei mensonterende transporten en doorgangskampen in het eindstation Auswitsch is vergast. Hoe walgelijk kan jouw levensscenario zijn? Zij was niet alleen een scherpzinnige en filosofische geest met dito pen, echter, zij weigerde zich erbij neer te leggen dat haar leven zinloos was. En zij weigerde categorisch om zich uit te laten in klagelijke termen over de omstandigheden. Zij koos er telkens voor om het positieve in te zien en te benoemen van elk moment.
Maar wat is geluk eigenlijk? Als er een baby geboren wordt zeggen de ouders vaak “als het maar gezond is.” Maar wat is gezond zijn in deze wereld? En hoe gezond zijn de Nederlandse kinderen dan? Tegenwoordig zijn er zoveel kinderen met allergieën. Allergisch voor koemelk, gluten of noten. Gedragsproblemen, ADHD, ADD, autisme, dyslectisch, hooggevoelig en/of hoogbegaafd of op je 25-ste in een quarterlifecrisis. De hele jeugd is volgens mij katsoverspannen van deze vastgetimmerde regelmaatschappij. En dat lijkt mij heel gezond. Want hoe gezond is deze maatschappij voor onze kinderen en is ziek worden niet juist een signaal, een schreeuw om hulp en ruimte voor het individu? De huidige onderwijssystemen zijn te klein, te 3-dimensionaal voor deze jongelui die gevoeligheden hebben in en richting de 5-de dimensie, waarheen onze wereld naar op weg is. Het doorgeschoten systeem brengt onze kinderen ten val en breekt hun talent. Het systeem maakt ons ongezond.
We spreken van geluk als iets ongewoons en zeldzaams je toevalt, bijvoorbeeld de jackpot. Maar is het winnen van een grote geldprijs nou echt iets waar je gelukkig van wordt? Ik weet van het bestaan van win-coaches, mensen die prijswinnaars begeleiden om niet helemaal op hol te slaan met hun miljoenen. Om zich vervolgens in het ongeluk storten. We moeten wel realistisch blijven, hè. Natuurlijk maakt genoeg geld om je te handhaven in deze maatschappij je wel gelukkig, daarom pleit ik ook voor een basisinkomen en ben ik bezig met het ontwikkelen van alternatieven voor het huidige geldsysteem.
Ik hoorde eens een parabel van een Oostenrijkse boer die zomaar in het woud een prachtige wilde hengst aantrof die hij mee terug naar zijn boerderij bracht. De dorpelingen spraken afgunstig over zijn aanwinst. De arme boer zei “of het geluk of ongeluk is, dat weet ik niet”. Vervolgens liet hij zijn enige zoon het paard africhten. Op een onverwacht moment schrok de hengst en gooide de jongen af. De zoon zat met een gecompliceerde beenbreuk. Het ach en wee van de dorpelingen volgde en weer haalde de boer zijn schouders op en sprak: “of het geluk of ongeluk is, dat weet ik niet”. Plots brak de oorlog uit en alle jonge mannen uit het dorp moesten gaan dienen in het leger. Je voelt het aankomen: In het dorp brak weer een klaagzang uit en toch sprak de boer niet perse over het geluk voor hemzelf omdat zijn zoon buiten de oorlog bleef. Wat leert ons deze les? Het geluk zit hem niet perse in wat je overkomt. Meer in het hoe je ermee omgaat. Dus waar richt je op?
Mogen we niet alleen al van geluk spreken dat we bestaan en dat we leven? Ik heb dit weekend genoten van de uitspraak van een jonge goeroe, die ons adviseert om een fors aantal keer per dag 2-5 seconden stil te staan en ons te realiseren dat we bestaan en dat het een wonder is dat we bestaan! Ik heb nu op mijn telefoon een signaal ingesteld die om het uur zo’n beetje afgaat om mezelf te dwingen stil te staan bij het geluk dat ik heb dat ik er überhaupt ben. Dat ik niks te klagen heb, dat ik me vrij voel, dat er overvloed is, dat ik gezond ben en dat ik jullie en mijzelf mag inspireren met wie ik eenvoudigweg ben.
Zelf vind ik het wel wat kunstmatig, die wekker, maar ik moet kennelijk moeite doen om er iets van te willen maken. Leven is niet alleen het meervoud van lef (Loesje). Om gelukkig te leven, moet je in ieder geval je er bewust van zijn dat je leeft. En om jezelf daarvan bewust te maken is het belangrijk erbij stil te staan, in gebed of meditatie. En als je dat maar vaak genoeg herhaalt wordt het een way of being. Dus in die zin is geluk een keuze en dus maakbaar met enige dicipline. Want een aantal keer per dag 2-5 seconden diep ademhalen en voelen in het moment hoe gaaf het is dat je bestaat, is toch voor iedereen weggelegd. In die zin heeft ieder mens de keuze voor geluk!
© Manette Zeelenberg WIL JE DIT ARTIKEL GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar mijn website opneemt: https://www.inspiratiekabinet.nl/inspiratieblog/geluk-is-een-keuze/
Ik gniffel als mijn zoon beneden komt en klaagt: ‘Wat een kutweer’. Ik dacht dat net namelijk zelf ook op deze grauwe en natte Nationale Geluksdag, maar corrigeerde mezelf: ‘met wat fijn dat ik lekker binnen zit en dat ik een leuk stukkie heb geproduceerd’. 🙂 Het is maar net hoe je ernaar kijkt.
