Pijnlijk duidelijk voelde ik van de week dat het wakker worden van de mensheid de enige uitweg is uit deze gekte waar we door een virus in zijn beland. Het wakker worden van het grootste deel en de hersenloze leiding van een beschaafde europese natie.
Uitzoomen en proberen te begrijpen wat er gaande is is de enige manier om je (innerlijke) vrijheid en vertrouwen in het leven wezenlijk terug te winnen. Autonomie en soeverein wil ik leven, dat is mijn geboorterecht. Een revolutie is mijnsinsziens de enige uitweg.
Het maakt me dan zo intens verdrietig dat de meeste jonge mensen geen idee hebben van wat er nu met ons gebeurt. De ratrace, de moneydriven waan en de snelheid van het bestaan, geld verdienen voor je hypotheek, zoveel en snel mogelijk studeren om geld genoeg te verdienen om uit huis te kunnen, vervolgens weer opschieten om op tijd de kindertjes op de wereld te zetten, het leven in deze complexe maatschappij gaat diepgaand in tegen de gezondheidsprincipes van deze aarde en mensheid. De jonge generatie heeft eenvoudigweg geen tijd om wakker te worden, noch om revolutie te voeren. Zo afgedraaid van het koppie boven water houden. Aan t infuus van het kapitalisme en verleid met consumptie.
Shame, shame, shame. Ik schaam mij.
Mijn woede en mijn verzet volledig voelen en omarmen. Dat is wat ik kan doen. En schrijven over wat ik zie en spreken hierover. En de daaronder liggende tranen van onmacht en verdriet huilen. Een eindeloze set tranen blijft komen. Dat is het enige wat mij te doen valt. Ik ben te oud voor die revolutie, het is aan de jongeren, vind ik. Ik kan alleen meekijken, inspireren en wenen. En mijn hart vasthouden.
© Manette Zeelenberg’s INSPIRATIEKABINET, alle rechten voorbehouden. WIL JE deze tekst GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar dit artikel op mijn website opneemt.