Ik heb alles voorgelegd
vannacht
ik laat het los
worstelend met het touw dat mijn gebonden polsen kneust
Ik heb alles voorgelegd, vannacht
ik laat het los
met alle macht van mij af duwend
mijzelf bevrijdend van het gewicht dat mijn borstkas verplettert, mijn geluid smoort
Ik heb alles voorgelegd, vannacht
aan hen,
ik laat het los
grote hoeveelheden tranen spoelen ook de laatste restjes schoon
Ik heb alles voorgelegd,
aan hen, aan Hem, aan Haar
aan alles wat mij dierbaar is
ik laat het los
ik maak mezelf los
En mijn hese stembanden maken voor het eerst geluid
ik spreek
ik roep help!
ik schreeuw au,
au, auw, auw!
Adem vult mij
ik voel mij ruim en vrij
zo compleet en heel
Alleen met Mezelf
WOW!
© Manette Zeelenberg’s INSPIRATIEKABINET, alle rechten voorbehouden. WIL JE dit gedicht GEBRUIKEN IN EEN TIJDSCHRIFT, NIEUWSBRIEF OF OP EEN WEBSITE? Dat kan, zolang je de volgende informatie, met een werkende link naar dit gedicht op mijn website opneemt.
Een mooi gedicht wat bij mij binnenkwam. 70 jaar nadat de eerste Molukkers, wij twee jaar later naar Nederland zijn gekomen. Nu pas de erkenning en kennis van de geschiedenis en mogelijk begrip voor onze acties. Wie ontkent krijgt, op wat voor manier dan ook, de rekening. Loslaten is het motto:maar hoe? Erkennen binnen in jezelf wat je vasthoudt, en verder dat de ander het beseft. Dat is het afgelopen weekend gebeurd. Het zien van de documentaire:” de Molukkers van Coen Verbraak en de reactie van een vriendin: ik voelde me gezien gehoord erkend en voelde het verdrongen beeld van afwijzing , niet-erkend, ontkenning wegsijpelen. Dit gedicht weerspiegelt dat. Mooi, dankbaar!